Milyonluk Ekranlar Çöpte Mi, Yeni QR Kodu Dolandırıcılık Riski Mi?

Eskişehir Büyükşehir Belediyesi, şehir içi toplu taşımada "dijital dönüşüm" başlattığını duyurarak otobüs duraklarına karekod (QR kod) sistemiyle "akıllı durak" özelliği getirdi. Ancak bu yeni uygulama, geçmişte milyonlar harcanarak yapılan ve uzun süredir çalışmayan ekranları akıllara getirirken, vatandaşlar arasında dolandırıcılık riski ve teknolojiye erişim sorunları gibi yeni tartışmaları da beraberinde getirdi.

Milyonlarca Liralık Yatırım Çöpe Mi Gitti?

Eskişehir'de toplu taşıma kullanan vatandaşların uzun süredir dile getirdiği en büyük sorunlardan biri, duraklara geçmiş dönemde büyük paralar harcanarak monte edilen bilgi ekranlarının çoğunun çalışmamasıydı. Yıllarca kapalı kalan bu ekranların akıbeti hakkında kamuoyuna hiçbir bilgi verilmezken, "akıllı durak" adı altında getirilen QR kod sistemi, o milyonluk ekranların artık tamamen terk edildiğinin bir işareti olarak yorumlanıyor. Vatandaşlar, "Milyonlar harcanan sistem neden düzeltilmedi?" sorusuna yanıt beklerken, yeni sistemin eski başarısızlığı örtme çabası olup olmadığını sorguluyor.

"Akıllı" Ama Nasıl? Sorular Havada Kaldı

Belediye, yeni sistemle otobüs duraklarında yer alan karekodları cep telefonu kamerasıyla okutarak otobüslerin durağa kaç dakika sonra geleceği, güzergahı ve anlık konumu gibi bilgilere erişilebileceğini belirtiyor. Bekleme süresindeki belirsizliğin ortadan kalkacağı ve vatandaşların daha bilinçli hareket edeceği iddia ediliyor. Ancak uygulamanın "akıllı durak" olarak nitelendirilmesi, bazı vatandaşlar tarafından eleştiriliyor. Zira "akıllı" tanımının, bir durağın kendi başına bilgi sunan modern, klimalı ve kapalı yapılar yerine sadece bir QR koduna indirgenmesi, "çağdışı duraklar" eleştirilerinin devam etmesine neden oluyor.

QR Kod Riskleri ve Dijital Uçurum Endişesi

Yeni sistemle ilgili bir diğer önemli endişe ise QR kod dolandırıcılığı. Bazı vatandaşlar, bu kodların kötü niyetli kişiler tarafından kolayca değiştirilebileceğine ve dolandırıcılık faaliyetlerine zemin hazırlayabileceğine dikkat çekiyor. Güvenlik önlemleri hakkında kamuoyuna yeterli bilgi verilmemesi, bu endişeleri artırıyor.

Ayrıca, tüm vatandaşların akıllı telefona sahip olmadığı veya internet erişiminin bulunmadığı bir gerçek var. Bu durum, özellikle yaşlı veya teknolojiye uzak kesimdeki vatandaşların bu yeni sistemden faydalanamayacağı ve dijital bir uçurum yaratabileceği endişesini beraberinde getiriyor. Eski çalışmayan ekranların varlığı ve yeni sistemin herkese hitap etmemesi, "Bu ekranlar niye çalışmıyor?" sorusunun daha da yüksek sesle sorulmasına neden oluyor.

Belediyenin toplu taşımada "dijital dönüşüm" hamlesi olarak sunduğu bu uygulamanın, köklü sorunlara kalıcı ve kapsayıcı bir çözüm olup olmayacağı, önümüzdeki dönemde daha net anlaşılacak. Ancak şu anki tablo, geçmişin hatalarıyla yüzleşilmeyen, yeni riskler barındıran ve herkesi kapsayacak nitelikte olmayan bir "dijital dönüşüm" algısı yaratıyor.